" آموختـــیم که بگوییم کــــورش، بـــزرگ بود؛ خودمان کوچـــــک ماندیم!
افســــانه ها خواندیم از رشـــــادت رستم و سهراب؛ افسانه سرایی بیش نشــــدیم!
از دلیری بابـــــک خرمدین ها و آریـــــوبرزن ها گفتیم؛ قومیت گرایی را پیـــــــشه خود ساختیم!
تاریخـــــــمان را سرشــــار از غارت و استعــــمار شرق و غرب یافتیم؛ چشم امــــــید به یاری بیگانه دوختیم!
اکنون ما مانـــــــده ایم و تعدادی مقــــــبره و تندیــــس و تاریخی که به آن می بالیم؛
به راستی آیا آینــــــدگان نیز به ما خواهند بالید؟!!!"
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر