بعد از اینکه در سال 87 ،امیررضا میرصیافی نویسنده وبلاگ " روز نگار" را درزندان کشتند، فضای جامعه ایرانی وبلاگ نویس در شوک ناخواسته ای فرو رفت. سازمانها و گروههایی که در اعتراض به این جنایت حرکت کردند، فعالیت‌شان محدود به همان دوره بود و بعد ها دیگر به این فعالیت ادامه ندادند! در حالیکه در پنج سال اخیر وبلاگنویسی و شبکه های اجتماعی همیشه ابزار اول برای ارتباط گرفتن با ایران بوده است.
در ادامه
این سالها به تناوب شاهد دستگیری ها و قتلهایی در میان جامعه نویسندگان و کنشگران فضای
مجازی بودیم که باید اعتراف کرد،درصد بالای آگاهی های جامعه امروزی ،مدیون تلاش این
جامعه گمنام و بیشتر با نام مستعار ،بخصوص
در داخل کشور بوده است .
رفتار دور
از انسانیت و وحشیانه رژیم با حسین رونقی و نیز قتل ستار بهشتی در روزهای نه چندان
دور ، بار دیگر توجه محافل داخلی و بین المللی را به برخوردهای سیستماتیک رژیم جمهوری
اسلامی با فعالین وب ،جلب نمود .
آنچه امروز
باید بیش از پیش به آن پرداخت و اجازه نداد تا بار دیگر اسیر فراموشکاری مزمن ما ایرانیان
شود !؛ شرایط اسفناک زندانیان وبلاگ نویس و وب نگار در کنار دیگر زندانیان سیاسی و
عقیدتی است .
سیامک پور
شجری نیز یکی از وبلاگ نویسان پر توانی است که جمعیت آگاه ایرانیان ،به او مدیون است .
صدای سیامک
ها و حسین ها باشیم .
همایون نادری
فر
28 مارس
2014
یک جای خیلی
دور از میهن !
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر