گــر همســفر عشــق شــدی ،مـــرد سفـــر بــاش


سخنی از دل
...

گاهی وقتها خیلی حرفها برای گفتن داری اما نمی دانی باید لب بگشایی یا نه !
گاهی وقتها می خواهی حرف بزنی اما میترسی که دشمنان وطن ،سو استفاده کنند .
گاهی وقتها حرف نمی زنی ،ولی بعدا میگویی کاش سخن می گفتم !
و بالاخره گاهی بزرگترین ضربه های زندگی ات را از همین نگفتن ها می خوری ، ولی باز دلخوش به این هستی که حداقل وجدانت راحت است و راه را به بی راهه نرفتی و امیدی را نا امید نکردی !
کاش سکوتم را به نا آگاهی و یا همراهی با اشتباه کنندگان ،معنا نکنند ...

چرا که ما پیمان بستیم و باور داریم به راهی که با شهریار ایران طی می کنیم و هستیم بر عهدی که با او بستیم .

ما مرد سفریم ،نه رفیقان نیمه راه !
پاینده ایران

همایون نادری فر
  5 مارس 2014
یک جای خیلی دور از وطن !

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر